Μαρμάρινο εξάλειπτρο τύπου Β με πώμα (Λ 1030). Το εξάλειπτρο είναι ένα  περίτεχνο αγγείο με αινιγματική χρήση κατά την αρχαιότητα. Η ονομασία του δηλώνει γενικά το δοχείο των καλλυντικών, αυτό δηλαδή που περιέχει ουσία για επάλειψη, αλλά ως σχήμα καλείται και πλημοχόη, δηλαδή δοχείο χοής. Το εξάλειπτρο χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά γυναίκες για τη μεταφορά αρώματος, μύρου, αρωματισμένου νερού, πούδρας ή γαλακτώματος κατά τη διάρκεια του καθημερινού ή γαμήλιου λουτρού και της περιποίησης του σώματος. Μια ακόμα πιθανή χρήση που αναφέρεται είναι η αραίωση και συντήρηση στο εσωτερικό του σκεύους, ακριβών αρωμάτων με κρασί ή λάδι. Στη δυτική Κρήτη είναι γνωστά πολλά πήλινα και μαρμάρινα παραδείγματα του σχήματος κυρίως από τις αρχαίες πόλεις του Κοινού των Ορείων (Σέλινο), όπου συνήθως εντοπίζονται έξω από τάφους σε συνάφεια με επιμνημόσυνες ταφικές τελετουργίες. Χρονολογείται στα τέλη 4ου – αρχές 3ου αιώνα π.Χ.